Miasto położone jest w północnej Francji, 15 km od granicy z Belgią i 230 km od Paryża. Administracyjnie miasto należy do okręgu Valenciennes, przebiega przez nie linia kolejowa Douai-Valenciennes oraz autobusowa do Denain i Valenciennes. Wallers-Arenberg zamieszkuje ok. 5 500 mieszkańców i zajmuje powierzchnię 49 km2. Dominującym przemysłem jest: rolnictwo, transport, metalurgia i produkcja mebli. Biorąc pod uwagę strukturę przemysłu przeważają tam małe przedsiębiorstwa, które średnio zatrudniają około 50 osób.
Przez Wallers przebiega fragment trasy wyścigu kolarskiego o najbogatszej tradycji Paryż-Roubaix. Pierwszy wyścig odbył się w tym miejscu w 1968 r. w efekcie starań Jean’a Stablinskiego (kolarza polskiego pochodzenia, mistrza świata zawodowców z 1962 r., wywodzącego się z górniczych okolic). Wskutek postępu gospodarczego wiele spośród brukowanych duktów zostało zastąpionych asfaltem przez co impreza zaczęła tracić swój specyficzny charakter. To właśnie wówczas Stablinski zaproponował zmiany w trasie wyścigu, które objęły również znane amatorom kolarstwa „kocie łby” w Fôret d’Arenberg (Lasek Arenberski). Choć odcinek ten – zwany królewskim - znajduje się około 100 km od mety w Roubaix to jednak już tutaj nierzadko następuje wstępna selekcja. Patrząc jak kolarze radzą sobie z trudną nawierzchnią można trafnie wskazać faworytów późniejszych wydarzeń. Na uwagę zasługuje również rezerwat ornitologiczny „La Mare à Goriaux”. Zapadające się nieeksploatowane wyrobiska górnicze spowodowały osunięcie się gruntu i w efekcie powstanie zbiornika wodnego o powierzchni 90 ha, otoczonego siecią pieszych ścieżek, ciągnących się przez ok. 6,5 km. Przechadzając się w tym uroczym miejscu można obserwować około 200 gatunków ptaków (np. perkoz dwuczuby, rybołów, sieweczka rzeczna) oraz oryginalną florę, będącą przedmiotem badań naukowych (np. trzcina pospolita, brzoza oraz różnorodne gatunki roślin wodnych). Niewątpliwym dziedzictwem kulturowym Wallers-Arenberg jest muzeum górnictwa, z siedzibą w dawnej kopalni, w którym oprócz eksponatów upamiętniających kilkusetletnią tradycję górnictwa na tych ziemiach, zobaczyć można zdjęcia z kręconego tam przez Claude’a Berri filmu „Germinal”. Powodzenie tego przedsięwzięcia uświadomiło mieszkańcom miasta, iż pragną propagować i kultywować tradycje górnicze. Powstało wówczas stowarzyszenie „Przyjaciele Germinala”, które zajmuje się promocją tego wyjątkowego zabytku. Ostatnie sukcesy „Komedii Muzycznej” zrealizowanej z pomocą byłych górników, przy udziale mieszkańców z 32 gmin aglomeracji la Porte du Hainaut i zainteresowanie UNESCO tym przedsięwzięciem pozwalają mieć nadzieję na powodzenie w realizacji dalszych zamierzeń związanych z rewitalizacją terenów pokopalnianych. W miasteczku działa ośrodek polonijny. Porozumienie w sprawie zawarcia międzynarodowego partnerstwa podpisano dnia 9 października 1995 roku w Nowej Rudzie.
Historia:
Oprócz relacji z wygranej w Wallers bitwy z Normanami, pierwsza wzmianka historyczna dotyczy darowania ołtarza w kościele St. Vaast kapitule Św. Krzyża w Cambrai. Baronia Wallers była laickim majątkiem ziemskim należącym do hrabstwa Hainaut. Wśród zarządzających nią seniorów warto wspomnieć: Gérarda de Wallers (1096), Thierry’ego de Wallers (1100-1200), Gillesa de Wallers (1240), Thierry’ego de Beveren (1294), Ferry’ego de Lorraine (1400), René de Lorraine (1502), de Croy (1580), d’Arenberg (1620-1919). Do dóbr lennych Wallers należały wówczas: Hertain, Boutenies, La Bove, Doisy de Motoye.
Wykarczowanie ogromnych połaci lasu, rozpoczęte już w średniowieczu sprawiło, iż w XVI w. około 600 mieszkańców utrzymywało się z prac leśnych i z rolnictwa. W XVIII w. (do 1840 r.) głównym zajęciem stała się uprawa lnu, a liczba mieszkańców wzrosła do 3122 (1846 r.). Pod koniec XIX w. w Wallers powstały dwa pola wydobycia węgla kamiennego: Lambrecht (w 1879 r.) i d’Arenberg (w 1899 r.). Przez długie lata to właśnie kopalnia wyznaczała rytm życia mieszkańców. W okresie międzywojennym do miasta licznie przybyli robotnicy z zagranicy, w tym przede wszystkim Polacy, którzy w latach 1922-1927 stanowili 40% populacji Wallers. Wydobycie węgla kamiennego zakończono w 1989 r., jednak dzięki umiejętnemu wykorzystaniu dziedzictwa pokopalnianego tradycje górnicze pozostają wciąż żywe, dając wyraz szacunku dla historii i ciężkiej pracy ludzkiej.
